08.12.2010
İnsanların işlerinden çıkıp evlerinde akşam sofralarının kurulduğu saatler…
Ambulansın içinde tarihi geçmiş ilaçları ayırırken telsizden bildirildi vaka..30 yaşında bayan hasta,suicid girişimi (intihar)..
Adres istasyona yakın bölgedeydi kısa zamanda ulaşmıştık ki bayan ilaçları içeli henüz 10 dk bile olmamıştı..Kendinde ve bilinci açıktı..evde 18 li yaşlarda akraba bir genç,komşu kadın ve 2 küçük erkek çocuğu vardı.(hastadan A diye bahsedeceğim) A. (biryandan sigarasını içerek) ‘’ ilaç içmedim iyiyim gidin’’ dedi..Komşu kadınsa ben gördüm içti yalan söylüyor bu neden yalan söylüyorsun yalan söyleme senin kafanı kırarım vb.şeklinde A’ ya bağırmaktaydı..Komşu kadına biraz sinirle başka bir odaya gitmesini ve bizi hasta ile yalnız bırakmasını söyledim.Zira kadın iyi niyetini aşmış neden olduğunu anlayamadığım bir şekilde A’ya bağırmaktaydı ve bu beni aşırı strese sokmuştu..A’ yı alıp o an ışık yanan bir başka odaya geçtim.Oda da 2 küçük erkek çocuğu onca kargaşaya rağmen ders çalışıyordu.Çocuklara dışarı çıkmalarını söylediğimde ‘’ abla defterimizi alalım öyle çıkalım olur mu’’ deyip odadan çıkışları içimi burkmuştu.A’ oda da bulunan yatağa oturdu ‘’ ben ilaç içmedim’’ dedi..Titreyen ellerinden,benimle konuşurken yüzüme bakmayışından yalan söylediği kesindi.Sürekli sigara içiyordu..Üzerine otorite kurmak için sesimi yükselterek ; ‘ A. ilaç içtiğini biliyorum,seni hastaneye götürmek zorundayım.Şimdi bizi oyalama,ambulans bekleyen yüzlerce gerçek hasta var vakit kaybettirme..’’ dedim. Sigarasından derin bir nefes aldı ve ‘’ evet ilaç içtim..ne buld
umsa içtim hem de,çünkü ölmek istiyorum..Hastaneye gitmek istemiyorum.’’ dedi.. Kendisine rızası olmadan onu oradan çıkarma yetkimin olmadığını bu sebeple asayişe haber verip polis zoruyla hastaneye götüreceğimizi izah ettim.Buna rağmen tedaviyi kabul etmeyince asayişe haber verdim ve bekleme süreci başlamış oldu..A . ‘’ ben 32 yaşındayım,12 yıldır istemediğim sevmediğim bir adamla evliyim ve 2 çocuğum var..Defalarca dayak yedim defalarca intihar ettim.Ailemin yanına her gittiğimde beni tekrar buraya yolladılar ama artık dayanamıyorum.Sevmediğim bir adamla aynı yatağa girmek istemiyorum şimdi beni bırakın öleyim ‘’ dedi.Söylediği sözler beynimde şok etkisi yarattıysa da duygusal davranamazdım ,aynı yüksek sesle ‘’ A.,işimi yapmak zorundayım..2 tane çocuğun var dışarıda..Şu yaptığın şeyin onlar üzerinde ki etkisi düşün’’ dedim. ‘’ umrumda değiller ..’’ yanıtını aldığımda ise denilecek hiçbir sözüm kalmamıştı..(ya da akla yatkın diyelim.)Polis adrese ulaştı.Durumu izah ettim.A ya dönüp ‘’ hastaneye gitmek istemiyomuşun gel seni bizim misafirhaneye götürek haa çay ısmarlarık ‘’dediler.(işte o an cinnete ramak kalmış ben de ipler kopmak üzereydi).Kadın ısrarcıydı..Mahallelinin yarısı eve doluşmuş yarısı dışarda bekleşmekteydi..Aklı başında olan bir polis çocukları çağırıp şiddet görüp görmediklerini soruyordu..Bu curcuna beni fazla germiş olacak ki A.!! Geliyor musun gelmiyor musun?kelepçeleri hazırlatayım mı? diye çıkıştım..(halbuki kadının ölüm isteği öyle anlamlıydı ki ve ona o kadar sarılasım vardı ki o an..)A sonunda razı oldu..Onu ambulansa yerleştirirken bir şey dikkatimi çekti….soğuk havada pijamaları ve terlikleriyle defterlerini koltuk altına sıkıştırmış 2 erkek çocuğu…onca olayın için de biran olsun bırakmadıkları defterleri...ambulansın içine öyle bir bakışları vardı ki…Çılgınca bağıran komşu kadın çocukların yanına geldi hadi bize gidiyoruz dedi..Çocuklardan biri ‘’ anne eve dön tamam mı’’ dedi….
umsa içtim hem de,çünkü ölmek istiyorum..Hastaneye gitmek istemiyorum.’’ dedi.. Kendisine rızası olmadan onu oradan çıkarma yetkimin olmadığını bu sebeple asayişe haber verip polis zoruyla hastaneye götüreceğimizi izah ettim.Buna rağmen tedaviyi kabul etmeyince asayişe haber verdim ve bekleme süreci başlamış oldu..A . ‘’ ben 32 yaşındayım,12 yıldır istemediğim sevmediğim bir adamla evliyim ve 2 çocuğum var..Defalarca dayak yedim defalarca intihar ettim.Ailemin yanına her gittiğimde beni tekrar buraya yolladılar ama artık dayanamıyorum.Sevmediğim bir adamla aynı yatağa girmek istemiyorum şimdi beni bırakın öleyim ‘’ dedi.Söylediği sözler beynimde şok etkisi yarattıysa da duygusal davranamazdım ,aynı yüksek sesle ‘’ A.,işimi yapmak zorundayım..2 tane çocuğun var dışarıda..Şu yaptığın şeyin onlar üzerinde ki etkisi düşün’’ dedim. ‘’ umrumda değiller ..’’ yanıtını aldığımda ise denilecek hiçbir sözüm kalmamıştı..(ya da akla yatkın diyelim.)Polis adrese ulaştı.Durumu izah ettim.A ya dönüp ‘’ hastaneye gitmek istemiyomuşun gel seni bizim misafirhaneye götürek haa çay ısmarlarık ‘’dediler.(işte o an cinnete ramak kalmış ben de ipler kopmak üzereydi).Kadın ısrarcıydı..Mahallelinin yarısı eve doluşmuş yarısı dışarda bekleşmekteydi..Aklı başında olan bir polis çocukları çağırıp şiddet görüp görmediklerini soruyordu..Bu curcuna beni fazla germiş olacak ki A.!! Geliyor musun gelmiyor musun?kelepçeleri hazırlatayım mı? diye çıkıştım..(halbuki kadının ölüm isteği öyle anlamlıydı ki ve ona o kadar sarılasım vardı ki o an..)A sonunda razı oldu..Onu ambulansa yerleştirirken bir şey dikkatimi çekti….soğuk havada pijamaları ve terlikleriyle defterlerini koltuk altına sıkıştırmış 2 erkek çocuğu…onca olayın için de biran olsun bırakmadıkları defterleri...ambulansın içine öyle bir bakışları vardı ki…Çılgınca bağıran komşu kadın çocukların yanına geldi hadi bize gidiyoruz dedi..Çocuklardan biri ‘’ anne eve dön tamam mı’’ dedi….
Yolda giderken düşündüğüm tek şey ; bu çocuklar o evden kurtarılmalılar ve defterleri de….!
Napsın kadın, canına tak etmiş. O da çocuklarını düşünmüştür uzun zaman dayandığına göre. Ahh ah!!
YanıtlaSil